Seminaria operowe

Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym UAM w dniu 24 marca 2014 roku zainaugurowało cykl interdyscyplinarnych spotkań „Seminaria operowe”. Współorganizatorami przedsięwzięcia było Laboratorium Myśli Muzycznej wraz ze Studenckim Kołem Naukowym Muzykologów UAM.

„Seminaria operowe” mają na celu poszerzanie refleksji o teatrze operowym, w oparciu o interdyscyplinarny model badań. Do wymiany myśli między przedstawicielami takich dyscyplin jak muzykologia, teatrologia i literaturoznawstwo, zaproszeni zostali także artyści, których ogromne doświadczenie sceniczne pozwala poszerzać perspektywę badawczą o aspekt wykonawczy.
Pierwszym gościem, którego wykład „Don Giovanni. Ekscesy Regietheater Petera Sellarsa”, zainaugurował nowy cykl, był Marcin Bogucki z Instytutu Kultury Polskiej UW, autor książki Teatr operowy Petera Sellarsa. Inscenizacje Haendla i Mozarta z lat 80. XX wieku.
Kolejnymi gośćmi „Seminariów operowych” będą dwie wybitne polskie śpiewaczki operowe – Iwona Hossa (maj) oraz Ewa Podleś (czerwiec).

Abstrakt z referatu Marcina Boguckiego

Celem wykładu jest analiza inscenizacji Don Giovanniego Mozarta w reżyserii Petera Sellarsa, znanego amerykańskiego reżysera zaliczanego do nurtu Regietheater. W wystąpieniu zaprezentowany zostanie krótki rys historyczny tego zjawiska a także sylwetka twórcza reżysera – podstawowe informacje na temat biografii oraz poglądach Sellarsa na sztukę. Spektakl będzie umieszczony w kontekście innych części trylogii Mozarta i da Pontego, poprzez które Sellars analizuje współczesne amerykańskie mity: mit Stanów Zjednoczonych jako kraju równych szans (Wesele Figara) oraz emancypacji ekonomicznej i społecznej kobiet (Così fan tutte). W uwspółcześnionej wersji Sellarsa w Don Giovannim, dzięki sproblematyzowaniu kwestii rasowej (obsadzenie w roli tytułowego bohatera i jego sługi czarnoskórych bliźniaków), jako fikcja przedstawiona zostaje bezkonfliktowa egzystencja mniejszości rasowych i etnicznych w USA. W swojej interpretacji reżyser wydaje się podążać za trafnym rozpoznaniem Stanleya Sadie, że Don Giovanni opiera się na napięciu między klasą społeczną i płcią. Konsekwencja, z jaką odczytanie to zostało przeprowadzone, będzie zilustrowana fragmentami inscenizacji (introdukcja, sekstet z II aktu oraz finał dzieła). W swoim wystąpieniu chciałbym pokazać, jak bardzo mylą się ci badacze, którzy określają twórczość reżysera jako ekscesy Regietheater. W moim przekonaniu, Sellars odwołując się do oświeceniowego kontekstu trylogii Mozarta i da Pontego (kwestia wolności w nowym mieszczańskim porządku), stara się znaleźć odpowiednik tych problemów we współczesnym świecie.