Fot. Bartek Barczyk, ze zbiorów Teatru Wielkiego w Poznaniu

 

Na scenie Teatru Wielkiego: element przezrocza. Scenografia Julii Skrzyneckiej splata się z fonią uwertury. Zaś owa koegzystencja obszaru sceny z melodią zanurza nas
we wzburzonych wodach Bałtyku. Wszystko zawiera się w korespondencji sztuk. Dźwiękowa introdukcja pozwala nam dryfować na spienionych równinach królestwa Neptuna. Feliks Nowowiejski przenosi nas na granice fantastyki. Kierujemy swoją uwagę ku kołyszącej nami pieśni morskich bałwanów dumnie rozbijających się o nasze bębenki uszne. Skądinąd przykładamy muszelkę do ucha, ale zamiast usłyszenia fonii bałtyckich fal, przybieramy ich kształt.

PRZECZYTAJ »