Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym UAM wraz ze Studenckim Kołem Muzykologów UAM i Laboratorium Myśli Muzycznej zapraszają na wykład dr hab. Iwony Hossy „Problemy wykonawcze wybranych partii sopranowych w twórczości Krzysztofa Pendereckiego”, który odbędzie się 29 maja 2014 r. o godz. 12.00 w Sali Teatralnej Collegium Maius.

Uprzejmie informujemy, że konferencja naukowa „Opera – teatr zdrady”, zaplanowana pierwotnie na 27 maja, została przełożona na 24 czerwca 2014 roku.

Corinna Jarosch

Dźwięczna strona obrazów
Japońskie inspiracje w „teatrze dźwięku” Petera Eötvösa
As I Crossed a Bridge of Dreams (1998-99)

Lady Sarashina
„Współczesna kobieta,
która żyła już tysiąc lat temu”
(Peter Eötvös)

W centrum „teatru dźwięku” As I Crossed a Bridge of Dreams (1998-99) Petera Eötvösa sytuuje się obraz kobiety, której literacki pierwowzór pochodzi z Japonii okresu Heian (794-1185). Pewna dama dworu około roku 1060 spisała swoje życie w formie pamiętnika, który zyskał rozgłos pod tytułem „Sarashina-nikki”. Tym samym wpisał się w tradycję japońskiej literatury pamiętnikarskiej („nikki”), tworzonej przez piszące kobiety z dworu cesarskiego w okresie Heian, którą przeciwstawiano zdominowanej przez mężczyzn literaturze chińskojęzycznej.

Z Peterem Eötvösem rozmawia Martin Lorber

Panie Eötvös, kiedy przyglądam się liście Pańskich dzieł, moją uwagę zwraca fakt, iż jest tam cały szereg utworów, które w sposób bezpośredni odnoszą się do muzyki dawnej. Mam tu na myśli chociażby kwartet smyczkowy „Korespondencja” (1992-93) czy też utwory na chór „Trzy komedie madrygałowe” (1963-89). „Korespondencja” cytuje fragmenty listów Wolfganga Amadeusza i Leopolda Mozarta. „Komedie madrygałowe” z kolei nawiązują do Gesualda. Dlaczego właśnie ci kompozytorzy? Czy prócz kompozytorsko-technicznych zapożyczeń, cytatów odnajdziemy w Pańskich utworach jakieś inne odniesienia do dawniejszej muzyki?

Elisabeth Schwind
„Dlaczego wszystko minęło?”
Opera Petera Eötvösa Trzy siostry (1996-97)

Dramaturdzy bezruchu: Eötvös, Lachenmann, Sciarrino

Opera Petera Eötvösa Trzy siostry na podstawie sztuki Antoniego Czechowa od samego początku była skazana na sukces: po prapremierze w marcu 1998 w Operze w Lyonie bardzo szybko nastąpiła niemiecka premiera w Düsseldorfie, a tuż po niej inscenizacje w holenderskiej Nationale Reisopera oraz w Budapeszcie. Holenderską inscenizację można było zobaczyć również we wrześniu 2000 w Hamburgu, prawie jednocześnie z nowym spektaklem we Fryburgu. Pięć inscenizacji w dwa i pół roku – imponujący bilans w obliczu faktu, że współczesne dzieła niejednokrotnie po swojej prapremierze toną bezpowrotnie w otchłaniach historii muzyki.