Serdecznie zapraszamy na ogólnopolską konferencję naukową pt. „Postać w operze. VII Seminarium librettologiczne”, organizowaną przez Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym UAM oraz Pracownię Opery i Widowisk Instytutu Filologii Polskiej UAM. Konferencja odbędzie się 15 czerwca 2021r. na platformie MS Teams. W załączniku przedstawiamy program, a osoby, które chciałyby dołączyć do spotkania, prosimy o kontakt: ala.br@amu.edu.pl lub lisiecka@amu.edu.pl.

Program konferencji znajduje się pod linkiem:

Postać w operze_plakat

Katarzyna Lisiecka, Estetyka i doświadczenie. Studia i szkice o operze i sztukach pokrewnych, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2019, ss. 269.

Spis treści

Wstęp

Paradoksy estetyzacji i artyficjalności jako formy oswajania ze światem

1. TWORZENIE MITU

Arystoteles – polityka – opera

Arystotelesowskie źródła operowego lieto fine, czyli o wspólnocie nowożytnej polis

Tworzenie mitu. Kultura europejska w eseistyce Zbigniewa Herberta

II. BOGUSŁAWSKI I OPERA

Wojciech Bogusławski i teatr operowy

Europejskie tło idei narodowego teatru. Arkadyjska kontrabanda Wojciecha Bogusławskiego

Strategie translatorskie Bogusławskiego w librettach oper włoskich. Na przykładzie polskiej adaptacji L’italiana in Londra Domenica Cimarosy i Giuseppe Petroselliniego

Ironiczne wyzwolenie. Axur. Król Ormus Antonio Salieriego i Wojciecha Bogusławskiego

III. DOŚWIADCZENIE, ESTETYZACJA, OPERA

„Poważny żart” – o Cosi fan tutte Mozarta i Da Pontego

Wyzwolenie przez miłość – Demetrio Johanna Simona Mayra. Szkic

Tannhäuser, poeta potępiony czy zbawiony? Szkic

Symbolizm w teatrze Maeterlincka i Debussy’ego. O Pelleasie i Melisandzie.

Estetyzacja i desakralizowanie. The Burning Fiery Furnace Benjamina Brittena

IV. SZTUKI POKREWNE

Poeta w czyśćcu. Paradoksy konceptualizacji idei – „[dȥadɨ]” Pawła Passiniego

Teatr świata czy sztuka dla sztuki? O Carmen Carlosa Saury

Angelologiczny traktat filmowy pomiędzy sztukami. O Niebie nad Berlinem Wima Wendersa

Zakończenie

Nota bibliograficzna

Indeks

Summary

Katarzyna Lisiecka, Fuzja sztuk i horyzontów. Arystotelesowski paradygmat opery, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2019, ss. 320.

Opera to niewątpliwie jedyna w swoim rodzaju specyficzna fuzja sztuk i rzemiosł, przez wieki podległa wielu rytmom zmian i koniunktur cechujących ewolucję dzieł dramatyczno-muzycznych i widowisk teatralnych, respektujących odbiorcze zapotrzebowania publiczności. Z faktu, że właśnie z taką fuzją mamy do czynienia na gruncie sztuk widowiskowo-teatralnych należy zatem wyciągnąć określone wnioski, które pozwolą lepiej zrozumieć, na czym tak naprawdę polegał i nadal polega ten typ audiowizualnego przekazu. Jakie zasady i reguły rządzą tą specyficzną fuzją sztuk? Jakie dzieło pozwala ona „uzyskać”, „wytworzyć”, wykreować? Dlaczego wreszcie ta operowa fuzja sztuk mogła pozwolić sobie na własną niezależność i wyemancypowanie się pośród innych widowisk artystycznych (…).

Chciałabym zatem zaproponować spojrzenie na dzieło operowe przez pryzmat fuzji sztuk konstytuujących je jako (teatralną) całość i jednocześnie obejrzeć je w tym splocie z różnorodnych perspektyw: historyczno-kulturowej, estetycznej, dramatologicznej, ideowo-filozoficznej.

(fragment Wprowadzenia do drugiego rozdziału książki)

Kantata i oratorium w historii kultury polskiej. Red. E. Nowicka, A. Borkowska-Rychlewska. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2020.

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Twórczość oratoryjna na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej

Remigiusz Pospiech, „Christiani poenitentes ad Sepulchrum Domini” Jana Tomasza Żebro – najwcześniejsze polskie oratorium?

Irena Bieńkowska, Twórczość oratoryjno-kantatowa w repertuarze kapel nadwornych dawnej Rzeczpospolitej

Magdalena Walter-Mazur, Oratorium pasyjne „Der Tod Jesu” Carla Heinricha Grauna w kontrafakturowanych przekazach z katolickich ośrodków dawnego Śląska oraz ślad jego recepcji na ziemi sandomierskiej