10 - 09
2013
Elżbieta Nowicka, „Zapisane w operze. Studia z historii i estetyki opery”, Poznań, Wydawnictwo Poznańskie 2012.
Opera rozumiana jako sztuka, jako fenomen koegzystencji różnorakich elementów i tworzyw w muzyczno-słowno-teatralnej strukturze dzieła jest także zapisem doświadczeń kultury, ludzkiej mentalności i wrażliwości. Formowały one i kształtowały twórców, a także modelowały rzeczywistość, z właściwą jej historyczną i społeczną tożsamością, przebiegiem zdarzeń, akceptowanymi lub odrzucanymi wizjami człowieka, aurą i nastrojem. Takie rozumienie zakłada oczywiście nie tylko to, że w operze zostało coś zapisane, ale sugeruje też, że zapis ten możemy odczytać, zinterpretować, zrozumieć. A przynajmniej ufać, że jest to możliwe.
Ze „Wstępu”
